Σήμερα βρισκόμαστε εδώ να γιορτάσουμε την Παγκόσμια ημέρα του εθελοντισμού, την Παγκόσμια ημέρα της Εμπράγματης Αγάπης όπως θα προτιμούσα να ονομάζεται ορθότερα, διότι τι είναι μια εθελοντική προσφορά αν όχι προσφορά Εμπράγματης Αγάπης.
Δυστυχώς για μας, αλλά και τα παιδιά μας, το νόημα αλλά και το βίωμα της λέξης Αγάπη έχει διαστρεβλωθεί στην εποχή μας και αντί να προκαλεί αίσθηση ευδαιμονίας στους ανθρώπους, αντιθέτως, προκαλεί επιφύλαξη και φόβο και σε πολλούς από εμάς μια ακατανόητη οργή και απέχθεια, την απέχθεια της πιο σκληρής προδοσίας.
Γιατί άραγε; Διερωτηθήκαμε ποτέ πως και γιατί έγινε αυτή η αλλαγή και τις συνέπειες που προκύπτουν στη ζωή μας από την διαστρέβλωση του νοήματος και βιώματος της Αγάπης;
Επιθυμώντας να συμβάλω και Εγώ στη δημιουργία, παρουσία και δράση του εθελοντισμού στη ζωή της Αιγιαλείας, κάθισα και σκέφτηκα με ποιους τρόπους μια τέτοια εθελοντική προσπάθεια θα μπορούσε να οργανωθεί και να εμπνευσθεί από ανώτερες πνευματικές αρχές, ώστε να μην καταλήξει για τους ενδιαφερόμενους μια δυσάρεστη και βαρετή αγγαρεία.
Ετυμολογικά το λήμμα εθελοντής νοεί ο αυτοπροαιρέτως προσφερόμενος να πράξη κάτι, λεξικό Δημητράκου.. Και η αντίδραση που αυτομάτως προκύπτει αμέσως στον εμπορευματοποιημένο κόσμο μας είναι η υποψία, γιατί κάποιος να θέλει να προσφέρει κάτι χωρίς ανταλλάγματα;
Όταν τα πάντα βρίσκονται κάτω από το κυρίαρχο πνεύμα της εχρήματης συναλλαγής και ανταλλαγής, ο εθελοντής, αυτομάτως καθίσταται ύποπτος, ναι ύποπτος.
Από ποιούς θα διερωτηθείτε και η απάντηση είναι μία, από αυτούς που φοβούνται, οι φοβισμένοι άνθρωποι είναι οι πιο ισχυροί αρνητές του εθελοντισμού, της προσφοράς και ασφαλώς της Αγάπης.
Όλοι φοβόμαστε, για κάποιον άγνωστο λόγο, όλοι αισθανόμαστε φοβισμένοι και ιδιαίτερα φοβόμαστε εκείνους τους Καλούς που στο όνομα της Αγάπης και του ενδιαφέροντος για μας, φέρνουν δώρα..
Θυμάστε πόσες φορές απογοητευτήκατε από μια αυθόρμητη, αγνή και εντελώς φυσική σας πράξη;
Θυμάστε πόσες φορές πληγωθήκατε όταν είπατε την αλήθεια, όταν προσφέρατε πίστη, συνέπεια, Αγάπη και εντιμότητα.
Θυμάστε πόσοι Γύπες και Ύαινες έπεσαν επάνω σας και σας κατασπάραξαν.
Πως λοιπόν να μην φοβόμαστε τον Εθελοντή ο οποίος μόνον Αγάπη κομίζει και όταν πίσω στην πλάτη του κρέμεται το φάντασμα του πιο φρικτού εφιάλτη.
Για να λύσω λοιπόν αυτόν τον γρίφο του φόβου και της επιφύλαξης που διέπει την ιδέα του εθελοντισμού αλλά και της Αγάπης, διότι περί αυτού πρόκειται, επιθυμώ να κάνω μια αναδρομή στο παρελθόν και να επανατοποθετήσω το νόημα των λέξεων εργασία και Αγάπη πάνω στην προτεραία υγιή τους βάση, δίδοντας επίσης ένα νέο φως και όραμα σ' αυτούς, που εκ διαισθήσεως, έχουν αυτή τη θετική προδιάθεση.
Και έτσι, να τους ενθαρρύνω να τολμήσουν να γευθούν την ομορφιά που απορρέει από αυτή την κρυμμένη τους ευαισθησία.
Και το πρώτο ερώτημα που εθελοντικά καλούμαι να απαντήσω είναι:
Τι ήταν η εργασία πριν γίνει βιοποριστικό μέσον επιβίωσης;
Εφ' όσον λοιπόν δεν είναι γνωστό στους πολλούς, τι ήταν η εργασία πριν γίνει μέσον επιβίωσης, είναι αυτονόητο, ότι δεχόμαστε την ορθότητα του επικρατούντος κανόνα που λέγει.
Η εργασία είναι μέσον επιβίωσης και αποδεχόμαστε τους όρους και κανόνες της συναλλαγής που ορίζουν συνήθως, οι πάροχοι της εργασίας.
Είναι όμως ορθός αυτός ο κανόνας ανταλλαγής, εργασία-χρήμα όπως τον προσάρμοσαν στα μέτρα τους οι πάροχοι της εργασίας;
Αφού αυτοί αγοράζουν και εμείς πωλούμαι!!
ΕΓΩ ΛΕΓΩ ΟΧΙ!! Και στη συνέχεια, γίνομαι ένας αυτοπροαίρετος ερμηνευτής, δηλαδή ένας εθελοντής ερμηνευτής, με στόχο την επανατοποθετήσει του νοήματος της εργασίας πίσω στην υγιή της θέση. Εκεί όπου η εργασία δίδει μόνο χαρά και ευδαιμονία.
Η εργασία δεν είναι μια εμπράγματη δουλεία καταναγκαστικού βιοπορισμού φίλοι μου. Αυτή η θέση, μας επεβλήθη..
Και η αποδοχή μιας τέτοιας θέσης με σοφιστικέ επιχειρήματα, όπως γίνεται μέχρι τώρα, είναι αντίθετη στη φύση μας.
Τέτοιες αφύσικες καταστάσεις, μοιραία μας οδηγούν σε ακραίες πράξεις μίσους και βίας κατά παντός επιστητού, ακόμη και κατά του εαυτού μας.
Αν δούμε τον Άνθρωπο σε σύγκριση με το υπόλοιπο των πλασμάτων της Δημιουργίας, θα δούμε ότι έχει σημαντικές οργανικές και πνευματικές διαφορές, με κυριότερη, την Αυτεξούσια Οντολογική του Υπόσταση, η οποία τον καθιστά Συνδημιουργό του Κόσμου και όχι εργάτη ή δούλο Θεών και Ανθρώπων.
Το σύνολο του ανθρώπινου Έργου πάνω στον Πλανήτη μας, καλό και κακό, είναι απόρροια αυτής της Θείας Δωρεάς. Και υποστηρίζω τούτο, διότι ο Θεός, η Φύση η Δημιουργία, ο Ουρανός ή οτιδήποτε είναι αυτή η ανώτερη δύναμη, τρέφει και στηρίζει και τον κακό λέοντα και την καλή αντιλόπη, όπως ακριβώς και ο Άνθρωπος καθημερινά πράττει το καλό και το κακό στο έργο του, αλλά ασυνείδητα, κοιμισμένος σαν σε όνειρο.
Η ικανότητα έργου που ο Αυτεξούσιος Άνθρωπος έχει στο καλό και το κακό, είναι Δωρεά του Ουρανού και της Γης για συγκεκριμένο σκοπό, που η Φύση ή ο Θεός γνωρίζει και δεν έχει καμία σχέση με τον βιοπορισμό ή την εξουσιολαγνεία του.
Όταν ο Άνθρωπος αποδεχθεί τη Διττή φύση του στο καλό και το κακό και απαλλαγεί από τον εμφύλιο πόλεμο που αυτές οι δυο αρχές του επιβάλουν, τότε θα βρει τη γαλήνη του εαυτού του.
Να σας θυμίσω μια θέση που πολλές φορές ο Γεώργιος Καραϊσκάκης συνήθιζε να παίρνει στον πόλεμο λέγοντας."Όταν Θέλω Άγγελος και όταν Θέλω Διάβολος".
Όταν αυτή η Θεία Δωρεά της Δημιουργικότητας, εξαντλείτε σε βιοποριστικούς και εξουσιαστικούς σκοπούς, χάνει την Ιερότητά της και μεταμορφώνεται στο αντίθετό της, τη δουλεία.
Ο εθελοντισμός δίνει τη δυνατότητα στον Άνθρωπο να ξαναζήσει αυτή τη χαμένη εμπειρία της Δημιουργικότητας που ο Θεός, ο Ουρανός ή η Φύση εμφύσησε μέσα του, και μαζί μ' αυτή, την παλιά αιώνια και γλυκύτατη αίσθηση της Αγάπης, η οποία στη βάρβαρη εποχή μας έχει διαστρεβλωθεί στον αποκρουστικό σεξισμό, στερώντας μας την ευτυχία που απορρέει από Αυτή τη Θεία Δωρεά.
Ο εθελοντισμός, δίνει τη δυνατότητα στον Άνθρωπο να προσφέρει από Αγάπη και όχι από συμφέρον και σιγά σιγά, μέσα από εθελοντική προσφορά, να ανακαλύψει την χαμένη πραγματική του Φύση στην Ελευθερία, στη δημιουργικότητα, στη προσφορά, στη συνεργασία, και την κοινωνία και επικοινωνία με τους συνανθρώπους του.
Ο εθελοντισμός είναι ουσιαστικά μια πρακτική αυτογνωσίας, αυτοδικαίωσης, αυτοπραγμάτωσης και Εμπράγματης Αγάπης.
Και είναι έτσι, διότι το νόημα της Αγάπης βιώνεται μόνον, όταν Αυτό που γίνεται, οτιδήποτε κι' αν είναι Αυτό, γίνεται με θετικά συναισθήματα.
Τα θετικά συναισθήματα απουσιάζουν από τη Ζωή μας Φίλοι μου, Αυτά χρειαζόμαστε και Αυτά, τα θετικά συναισθήματα, μπορούν να αλλάξουν τον Κόσμο μας προς το ιδανικότερο και να μας κάνουν ευτυχέστερους χωρίς καμία απολύτως αιματηρή επανάσταση.
Μην αυτοπαγιδεύστε σε ιδέες που υποστηρίζουν ότι ο Άνθρωπος γεννιέται κακός και βίαιος.
Ο Άνθρωπος γεννιέται Μακάριος και Αγαθός, το πολιτιστικό μοντέλο στο οποίο γεννιέται τον κάνει Άγιο ή Διάβολο, μέσω της Συναισθηματικής του παιδείας.
Το ατύχημα με τους ανθρώπους είναι, ότι υπάρχει παντελής άγνοια περί του τι είναι και πως λειτουργούν τα συναισθήματά του, είτε αυτά είναι αρνητικά είτε θετικά. Εξ αιτίας αυτής της άγνοιας, είμαστε έρμαια τυχαίων συναισθημάτων που πλεονάζουν στο Νου μας ανεξέλεγκτα και τα οποία, πολλές φορές, ακόμα και στο όνομα της Αγάπης, καταστρέφουν κάθε καλή και αγαθή μας προσπάθεια.
Κλείνοντας, επιθυμώ να καταθέσω μια άποψη που μπορεί να συμβάλει στην αποτελεσματικότερη οργάνωση και λειτουργία των εθελοντικών ομάδων της περιοχής μας.
Πρώτος στόχος είναι η εύρεση ορθού και αποτελεσματικού τρόπου έλλογης επικοινωνίας μεταξύ των μελών της ομάδας και επ΄αυτού, υπάρχουν απαντήσεις.
Δεύτερος στόχος, είναι η συγκρότηση ολιγομελών ισχυρών πυρήνων κατά περιοχές, οι οποίοι, αφού συγκροτηθούν εσωτερικά και εξωτερικά, με σχέσεις σεβασμού, εμπιστοσύνης και φιλίας, να αναλάβουν κατά τομείς, τις δραστηριότητες που επιθυμούν.
Και τρίτο, είμαι πρόθυμος να συμβάλω εθελοντικά στην εσωτερική και εξωτερική συγκρότηση αυτών των εθελοντικών ομάδων.
Ο ιδανικός ρόλος που η εξουσία μπορεί να παίξει σ' αυτή τη προσπάθεια της Έμπρακτης Αγάπης, είναι ο ρόλος του Θεού ή του Μεγάλου Πατέρα, "Ο Οποίος Αποτίει τα Οφειλόμενα Προς τη Ζωή, Χωρίς Ανταλλάγματα".
Εκείνος που Αγαπάει έχει μακροθυμία, έχει και καλοσύνη, εκείνος που Αγαπάει δε ζηλοφθονεί, εκείνος που Αγαπάει δεν κομπάζει ούτε υπερηφανεύεται, είναι ευπρεπής, δεν είναι ευερέθιστος. Δεν χαίρεται για το στραβό που γίνεται, αλλά μετέχει στη χαρά για το σωστό.
Ο εθελοντισμός δεν είναι αγγαρεία φίλοι μου, αλλά μετοχή στη χαρά και ευδαιμονία που ανταποδίδει η Αγάπη, για το ωραίο και το σωστό!!.
Αυτό προτείνω να είναι το πνευματικό θεμέλιο πάνω στο οποίο να συγκροτηθούν οι εθελοντικές ομάδες Αιγιαλείας, επισημαίνοντας ότι.
Κάθε ευτυχισμένος Άνθρωπος, είναι ένας σ' όλα καλός Άνθρωπος.
Και ένας δυστυχισμένος, ένας σ' όλα ανεπαρκής.
Ευάγγελος Βαρελίδης.
