Εθελοντισμός: Αδιαφορία, άγνοια ή μη ορθή ενημέρωση;

Έμαθα για τον εθελοντισμό – ή μάλλον άκουσα για αυτόν πρώτη φορά – όταν  ήμουν ακόμη στο σχολείο. Το 2004, κάποιοι γνωστοί μου είχαν θελήσει να γίνουν εθελοντές στους Ολυμπιακούς Aγώνες και τους ρωτούσα με μεγάλη απορία: «Τι είναι αυτό και τί ακριβώς θα κάνετε, όταν γίνετε εθελοντές;». Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα πως καταλάβαινα πολλά ή πως έβρισκα νόημα σ’ αυτό που έκαναν αλλά άκουγα τόσα θετικά σχόλια και τόσες όμορφες εμπειρίες που θεωρούσα πως σίγουρα είναι κάτι σημαντικό και ίσως εγώ είμαι ακόμη μικρή για να το αντιληφθώ ! Μήπως όμως ήρθε η στιγμή να βρω τι ακριβώς είναι αυτό που άλλοι θεωρούν σπουδαίο και άλλοι λοιδορούν ;
«Εθελοντισμός είναι η αυθόρμητη, ενσυνείδητη και ανιδιοτελής προσφορά της ανθρώπινης ενέργειας για τη θεραπεία της ανάγκης του πλησίον. Η έννοια του εθελοντισμού  βασίζεται στην ιδέα της ανθρώπινης  αλληλοβοήθειας, μιας και ο καθένας προσφέρει είτε τον εαυτό του είτε όλες του τις δυνάμεις  στην υπηρεσία του  πάσχοντα συνανθρώπου του, χωρίς  να ζητάει αμοιβή», σημειώνεται στο πλαίσιο ενός σαφώς προσδιοριστικού ορισμού. Μολονότι οι Έλληνες ανέκαθεν θεωρούνταν φιλότιμοι και πάντα έτοιμοι να προσφέρουν, στην χώρα μας ο εθελοντισμός δεν έχει την ανάπτυξη που έχει σε άλλες χώρες της Δύσης. Οι Έλληνες έχουμε μάλλον «φρέσκια» την ιδέα του εθελοντισμού στο μυαλό μας και αυτό στηρίζεται στα αποτελέσματα μιας mini έρευνας που διενήργησα στο χώρο του Πανεπιστημίου!
Σύμφωνα λοιπόν με τα συγκεκριμένα στοιχεία, η πλειοψηφία των νέων, ηλικίας 17 έως και 23 ετών, δεν έχει συμμετάσχει σε καμία εθελοντική δραστηριότητα. Λίγοι είναι εκείνοι που έχουν λάβει μέρος σε τέτοιου είδους δράσεις είτε για να αποκτήσουν την ανάλογη εμπειρία είτε γιατί ένιωσαν την ανάγκη να προσφέρουν. Όσοι πάλι δεν έχουν ζήσει τέτοιες εμπειρίες, ανέφεραν πως απλά δεν έτυχε ή δεν τους έχει περάσει καν από το μυαλό. Κανένας δεν εξήγησε όμως το λόγο.
Αναφορικά με το μέλλον των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων στην Ελλάδα, οι απόψεις των νέων διίστανται. Κάποιοι πιστεύουν πως δεν θα εξελιχθούν και ενδεχομένως κάποιες να διακόψουν τη λειτουργία τους, καθώς θεωρούν πως θα μειωθεί το ενδιαφέρον του κόσμου αλλά και τα χρήματα που θα διατίθενται πλέον για τέτοιους σκοπούς. Άλλοι φάνηκαν περισσότερο αισιόδοξοι, δηλώνοντας πως σε μια τέτοια δύσκολη εποχή, το ενδιαφέρον του κόσμου θα αυξηθεί και η ανάγκη για βοήθεια θα προσελκύσει όλο και περισσότερους ανθρώπους ν’ ασχοληθούν με τον εθελοντισμό.
Οι νέοι πιστεύουν πως η παρεχόμενη ενημέρωση τόσο στα σχολεία όσο και στα Πανεπιστήμια σχετικά με εθελοντικές δράσεις δεν είναι καθόλου επαρκής. Προτείνουν την πραγματοποίηση εθελοντικών προγραμμάτων μέσα στους εκπαιδευτικούς χώρους, τη διανομή σχετικών ενημερωτικών φυλλαδίων, τη πληροφόρηση από τους ίδιους τους καθηγητές την ώρα παράδοσης των μαθημάτων αλλά και την ύπαρξη παραρτημάτων εθελοντικών οργανώσεων μέσα στα Πανεπιστήμια.
Αν σήμερα πιστεύουμε πως η αγάπη, η προσφορά και το ενδιαφέρον προς τον συνάνθρωπό μας έχει εκλείψει, δεν μένει τίποτε άλλο παρά να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε πρώτα από όλα εμείς ως μονάδες και ύστερα όλοι μαζί ως σύνολο. Η πιο μεγάλη προσφορά στον εαυτό μας είναι η προσφορά μας προς τους άλλους, άνευ ανταλλάγματος. Αυτό είναι άλλωστε και το νόημα του εθελοντισμού…

Σύνταξη: Μαρία Γούλα

Από το:   http://pacific.jour.auth.gr/emmeis/?p=5112